بیاد حافظ , هروقت فالی گرفتم خبر آمد خبر خوشی در راه است , عجب !!! حافظ دوره ی ما هم دروغگو شده

تمام شب هارو به عشق خبر خوش حافظ سپری کردم , خبر خوشی که در راه نبود هیچ , ...

بیخیال من که دیگه عادت کردم به شنیدن حرفای قشنگ  ولی بی تاثیر , نکنه حافظ بگی بچگی کردم و خامی

خوب هرچی نباشه آدمیزادیم شیر خام خورده هستیم دیگه

روزگاری پر بودم از هیجانات بی پایان ,انقدر زیاد که اگر تمام صبح را تا شب به دنبال خورشید میدویدم و تمام شب را

صبح با ستاره و ماه سپری میکردم خسته که نمیشدم هیچ برای اتمام و شروع روز و شب فردا ثانیه شماری میکردم

اما الان چی ؟؟؟؟

به دنبال گمشده ام میگردم , نمیدانم گمشده ی من نیز به دنبال من است ؟؟؟؟

تمام آسمان و زمین را در پی اش دویدم انقدر دویدم که دیگر خسته ام !! ترسم از آنست که بیاید روزی من نباشم

و اکنون برای آمدنش دست به آسمانم , شاید خود خداهم خسته شده از دویدنهای شبانه روز من ,

اما خدا چه میداند از دلی که در پی آرامش گمشده ی خود لرزان و سرگردان است . 

و من سالهاست که در پی آرامشم میگردم و او نیز در پی من !,! تصمیم به تسلیم ندارم اما ترسم از این است که

من در پی آرامش و آرامش در پی من بدود . دنیا برای من ایست نمیکند که پیدایش کنم پس من برای دنیا چرا باید بایستم

من تسلیم دنیا نمیشوم , آهاااااااای دنیا شکست تو نزدیک است من پیروز این دنیایممممممممممم

همیشه که نه , ولی گاهی میان بودن و خواستن فاصله می افتد , وقتهایی هست که کسی را باتمام وجود میخواهی ولی نباید کنارش باشی...

همه گفتند چه عکس زیبایی !

چه ژست فوق العاده ای

چقدر جذابی بانو ... ولی ,

یک نفر نگفت

چشمانت ... آن اشک ها که ریخته ای

و آن بغض ها که فرو خورده ای , به صورت ماهت نمی آید عزیز دلم !!!

شبی در محفلی با آه و سوزی شنید ستم ز مرد پاره دوز
چنین می گفت با پیر عجوزی گلی خوشبوی در حمام روزی
رسید از دست مخدومی به دست
گرفتم آن گل و کردم خمیری خمیری نرم و نیکو چون حریر
معطر بود و خوب و دلپذیری بدو گفتم که مشکی یا عبیری
که از بوی دل آویز تو مست
همه گلهای عالم آزمودم ندیدم چون تو و عبرت نمودم
چو گل بشنید این گفت و شنودم بگفتا من گلی ناچیز بودم
و لیکن مدتی با گل نشستم
گل اندر زیر پا گسترده پر کرد مرا با همنشینی مفتخر کرد
چو عمرم مدتی با گل گذر کرد کمال همنشین در من اثر کرد
و گرنه من همان خاکم که هست