این بار هم منم

همان که در گرفتاریها بیشتر یاد توست تا در شادیها ! چه تلخ ... اما باز همان بنده آمده که درد و دلش را با تو

بگوید ... بگوید ...و بگوید و آرام گریه کند . روزهایم را اندوهگین می گذرانم ... شبهایم را سنگین , نه حق

بندگی ات را بجا می آورم , و نه رد آرزوهایم را می گیرم و نه برغم بندگانت مرحم می نهم .

خواب دیدم یک شب که مرده ام ... روحی بودم حیران اما شاداب , با تمام وجود احساس کردم خالی بودم .

دستانم خالی بود از سنگینی دنیا , نترسیدم با تعجب لذت می بردم , و می گفتم اینست احساسی که باورش 

داشتم اما نمی فهمیدم . بالای جسدم که رسیدم ... آه ... حیف... درونش رفتم و نفس کشیدم و زنده شدن را

تجربه کردم . خدایا من سکوت می خواهم که با تو باشم تنهایم مگذار ... رهایم نکن ... استوارم نگاه دار و خندان

. استواریم دلیل زنده بودن است ... و لبخندم راز آرامش . بار الهی بگذار تا استواریم تکیه گاه عزیزانم باشد و

لبخندم برهاندشان از غم و غصه . خدایا خود میدانی که چه ساده گول میخورند با خنده هایم !!!

و هرگز نمی دانند که چه لرزان است این استواری اما ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: